Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը Գերմանիայի կանցլեր Օլաֆ Շոլցի հետ նոյեմբերի 9-ին տեղի ունեցած հեռախոսազրույցի ժամանակ հայտարարել է, որ Հայաստանն ու Ադրբեջանը մոտ են «Խաղաղության պայմանագրի» շուրջ վերջնական համաձայնությանը...

Սառը քաղաքացիական պատերազմ... հարատև խոսքակռիվ՝ «ով ա մեղավոր, որ գիշերը մեր կերած տորթն առավոտը չկար» թեմայով... անօդաչու թռչող մեղադրանքներ... արցունքաբեր հրետանի... հազարապառակություն... ի՞նչ ենք ուզում, ումի՞ց ենք ուզում... ավտոբուսի կանգառում կանգնած սպասում ենք նավին... կարելի ա՞ ուզելով երկիր փրկել, առավել ևս՝ չուզելով... նահանջի պերմանենտ հեղափոխական իրավիճակ՝ ներքևինները չեն ուզում, վերևինները չեն կարող, կողքինները չեն հանգստանում...

Այո´, որպես պետություն պարտվեցինք, բայց որպես ազգ` ոչ: Սակայն դա բնավ չի նշանակում, որ որպես ազգ չենք կարող չպարտվել: Մենք պարտվեցինք որպես պետություն, քանզի երեսուն և ավելի տարիներ չցանկացանք ունենալ հենց այդ պետությունը, չգիտակցեցինք դրա կարևորությունն ու այն բացառիկ հնարավորությունը, որը տրվեց այս պահին ապրող սերունդներին:

«ՈՒ կանգնած ենք ահա ապագայի հանդեպ զարմանալի՜ թեթև, զարմանալի՜ անդեմ՝ մերկության պես տկլոր ու անանցյալ»,- կասեր Չարենցը: Անցյալ չի մնացել: Էն, ինչ կար մինչ 2020 թվի նոյեմբերի 9-ի լույս 10-ի առավոտը, էլ չկա...

Միջպետական հարաբերությունների բարձրագույն ձևը պետական այցն է:

Եթե որևէ մեկը, կամ ինքներս մեզ հարց տանք, թե 19-րդ դարի կեսերից հետո այն ինչն էր, որը եթե չանեինք, ապա այսօրվա մեր վիճակը, հնարավոր է, որ բոլորովին այլ և շատ ավելի գերադասելի լիներ եղածից։

«Պետություն չկա և չի եղել, եղածն էլ նեոգաղութային խղճուկ գոյացություն է» ձևակերպման հետ կապված, ինչքան հասկանում եմ, պետք է բացել փակագծերը, քանի որ արդի տեղական քաղգրագիտությունը, մեղմ ասած, շրիշակից ցածր է։

Բոլոր գիշատիչները չէ, որ լեշակեր են ԵՄ -ի ապագայի մասին Մակրոնի խոսքը, թե «բուսակերից» պետք է դառնալ «գիշատիչ», մի բան է նշանակում՝ մնաս բարով ԵՄ:

Հայ ժողովուրդն այսօր ապրում է իր ինքնության ամենախորը ճգնաժամերից մեկը: Կուզեք անվանեք դա դենացիֆիկացիա: Դա ամենադժվարը տանում են քննադատական մտածողությամբ օժտված մարդիկ:

Նոյեմբերի 9-ի հետ կապված ես շատ ասելիք չունեմ։ Մի բան գիտեմ՝ պետք է գա օր, որ այն ժամանակվա ու այսօրվա ղեկավարը, ով հայտարարեց՝ այսքան զոհ չունենայինք, նույն արդյունքը կլիներ...